Estereotipos, Prexuízos e Firenze

Despois do "wrap-up", dedicamos a mañá para falar sobre os estereotipos e os prexuízos. Foi unha sesión curta pero moi interesante que culminou nun conto, unha análise fotográfica e un xogo.

O conto tratou sobre unha moza á que chamamos Abigail, pero cuxo nome puido ser calquera. A traxedia que cambiou a vida desta moza, os personaxes que a afectaron e o feito de que fomos decidindo os nomes destes, serviron para desenvolver unha conversación bastante profunda sobre a proxección e imposición de identidades, os estereotipos e os prexuízos que ás veces temos mesmo sen darnos conta. 

Acto seguido, Isabel dividiunos en equipos e deunos unha imaxe sen ningún tipo de contexto. Cada grupo tivo que analizar a súa imaxe, centrando devandita análise en tres columnas ou categorías: descrición, interpretación e avaliación. Este exercicio serviu para que entendésemos que os estímulos directos cos que nos atopamos cada día e que podemos describir de forma directa son só a base sobre a que os nosos cerebros, a través de procesos naturais de discriminación, constrúe unha realidade ilusoria, proxectando unha serie de expectativas ou significados que nos axudan a entender  o noso sitio no mundo e a relacionarnos coa xente e os obxectos cos que convivimos. 

É así como a imaxe dun home negro plantando árbores nun campo canadense, totalmente divorciada do seu contexto, pódese converter, para os ollos de moitos occidentais, no retrato dun refuxiado africano obrigado a traballar no sector agrícola, ou a dunhas mulleres sicilianas celebrando un festival relixioso nunha foto dunha manifestación reivindicativa en contra da explotación feminina. 

Para acabar a sesión, o grupo tivo que formar unha fila no medio da aula. Isabel, a coordinadora, comezou a ler, detidamente, unha serie de declaracións curtas. Segundo o noso grao de acordo ou desacordo coas devanditas frases, tiñamos que ir desprazándonos cara a un lado ou outro da aula. Logo, pedíusenos que explicásemos a nosa postura sobre o tema da declaración. O resultado foi unha serie de conversacións bastante interesantes e reveladoras sobre nosas propias crenzas e maneiras de mirar á xente, os costumes e a vida en xeral. 

Pola tarde, puidemos gozar dunha visita á próxima Florencia, berce do renacemento.